|
Leopold Hauser urodził się 22
listopada 1844 roku w Kałuszu, jako syn Rudolfa i Emilii
z Domu Fruhwirth. We wczesnym dzieciństwie wraz z
rodziną przeprowadził się do Dobromila i tu
prawdopodobnie uczęszczał do szkoły ludowej. Naukę
kontynuował w przemyskim gimnazjum, które ukończył w
1863 roku. Po złożeniu egzaminu maturalnego wstąpił Hauser na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jana
Kazimierza we Lwowie, z zamiarem poświęcenia się pracy
pedagogicznej. Po kilku miesiącach przerwał naukę i być
może, podobnie jak wielu jego rówieśników, uczestniczył
w walkach powstania styczniowego. Po upadku powstania
powraca do swoich studiów, tym razem prawniczych, które
ukończył w 1872 roku. Pracę zawodową podjął s Sądzie
Obwodowym w Przemyślu na stanowisku auskultanta. Jako
stażysta pracował również w Sądzie Powiatowym w
Jaworowie w Ustrzykach Dolnych. Po raz kolejny powraca
do Przemyśla w roku 1874 i obejmuje posadę adiunkta w
Sądzie Obwodowym, jako „sędzia do spraw drobiazgowych”.
Mając ustabilizowaną sytuację zawodową, a co za tym
idzie i materialną, postanowił Hauser założyć rodzinę. W
lipcu 1876 roku wstąpiła w związek małżeński z Wandą
Kamilą Daukszanką.
Hauser wiele czasu poświęcał pracy
społecznej. Niektóre jej aspekty nie zawsze były mile
widziane przez władze austriackie, a zwłaszcza nie
odpowiadała im krytyka, jakiej podjął się Hauser na
łamach lokalnej prasy, dotycząca stosunków panujących w
austriackim sądownictwie. Odpowiedzią na nią było
wezwanie go do złożenia mandatu radnego i ograniczenia
jego udziału w pracach na terenie stowarzyszeń.
Ostatecznie konflikt ten zakończył się służbowym
przeniesieniem Hausera do Sambora. Jego kolejne miejsca
pobytu i pracy to Monasterzyska, Żółkiew i ostatecznie
Lwów, gdzie m.in. pracował w Sądzie Krajowym, a w 1898
roku otrzymał nominację na radcę Wyższego Sądu
Krajowego.
W realizacji jego wszystkich planów
i zamierzeń przeszkodziła mu choroba, która szybko
czyniła postępy. Zmarł w wieku 64 lat, w dniu 9 maja
1908 roku i pochowany został na Cmentarzu Łyczakowskim.
Leopold Hauser od młodych lat
przejawiał zainteresowania literackie. Jego pierwszym
utworem był wiersz pt. „Więzienie”, napisany w 1864 roku
w czasie krótkiego pobytu w areszcie. Zamiłowania
literackie wpłynęły zapewne na jego zaangażowanie się w
amatorski ruch teatralny. Występował na deskach teatrów
jako aktor, był autorem sztuk teatralnych, organizatorem
przedstawień, twórcą projektu statutu Przemyskiego
Towarzystwa Dramatycznego im. Aleksandra Fredry. Teatr
amatorskie to tylko jeden z odcinków jego pracy
społecznej. Był również współorganizatorem
Stowarzyszenia Rękodzielników „Gwiazda”, założycielem
miejscowej gazety, która jako tygodnik „San” zaczęła
ukazywać się pod koniec 1878 roku. Zaangażowany był
także w wydawanie pierwszego w Przemyślu pisma
zawodowego, którego pierwszy numer ukazał się 1 marca
1879 roku pod nazwą „Urzędnik”. Aktywność publicystyczna
Hausera nie ograniczała się do miejscowych czasopism,
wiele publikował również na łamach prasy lwowskiej i
krakowskiej.
Dzięki pracy społecznej był w Przemyślu postacią bardzo
znaną i cenioną, zarówno przez mieszkańców, jak i przez
władze. W listopadzie 1882 roku Rada Miejska nadała mu
godność honorowego obywatela Przemyśla. Jego wyjątkową
zasługą dla miasta było opracowanie monografii Przemyśl,
która powstała w trakcie jego pracy w archiwum, gdzie
zajmował się porządkowaniem akt. Monografia zastała
wydana w Przemyślu w roku 1883, i jako jedyne dotąd
całościowe opracowanie dziejów miasta, służy czytelnikom
po dzień dzisiejszy. |